Roma, stad van ….rijen

Vanaf de camping rijdt een shuttlebusje naar het dichtstbijzijnde station op de lijn Rome- Viterbo en met een kleine 20 minuten en 12 haltes zijn we dan op Flaminio, waar ook de metro stopt. Zo ligt Rome dan aan je voeten die je overigens heel veel moet gebruiken als je veel wilt zien en waar je geduldig op moet staan als je je voegt in ellenlange rijen. Wachttijden van 2 uur en langer zijn geen uitzondering bij de highlights, maar……wij houden niet van rijen!
De allereerste dag, maandag, gingen we nietsvermoedend naar het Vaticaan, wandelend langs de Tiber en langs de Engelenburcht. Nog even snel Dan Browns “het Bernini Mysterie” gelezen, dus je ziet de moordenaar voor je, vallend van het hoge balkon, vlak onder de engel. Maar je ziet ook al van ver de rijen mensen staan die de St. Pieter in willen. Nu wordt daar natuurlijk altijd iets voor verzonnen, dus voor veel geld extra hebben we een zeer deskundige gids, een ontvangertje om de hals en een oortje in en lopen zo langs die brave wachtenden naar de Sixtijnse kapel. Niet dat dat dan heel vlot gaat; iemand van de groep heeft geen ontvangst met die hulpmiddelen, een ander heeft een ander toegangskaartje nodig want is nog geen 16, weer een ander moet naar de wc. Wachten, wachten, wachten. En dan ben je door de veiligheidscontrole, langs de kaartcontrole, heb je je grote paraplu moeten inleveren en kun je je storten in de schuifelende massa die zich langzaam verplaatst in de richting van dat wonder van Michelangelo, maar wat kennelijk aan het andere eind van Vaticaanstad ligt, zoveel gangen, zalen, trappen en binnenhoven passeren we. Als we er dan eindelijk zijn is het ook werkelijk prachtig. Via de fantastische trap van Bramante zoeken we onze weg terug naar de paraplu, maar daar staat dan inmiddels ook… jawel, een RIJ.
Inmiddels is het droog en lijkt die paraplu niet van belang en kunnen we , het is dan inmiddels bijna 4 uur, zonder te hoeven wachten de St. Pieter in, maar de volgende dag vinden we het gemis van die handige, grote, stormvaste paraplu toch lastig. Blijkt dat alles wat niet is opgehaald wordt weggebracht naar een opslag achter de basiliek en voorbij de Zwitserse garde en kom je dus op plekken waar je zonder dat afhaalbonnetje nooit zou mogen komen, maar die grote paraplu is tussen die honderden andere niet te vinden. Niet erg. Neem je toch een andere mee en ach, mevrouwtje: hier neem er ook een mee!
Dat er veel meer mensen Dan Brown hebben gelezen blijkt bij ons bezoek aan de Santa Maria della Vittoria waar het beeld van de Heilige Theresia in extase staat. Wel geen rijen, maar toch veel bezoekers voor een kerk die niet in de reisgidsjes staat. Maar wel heel beschaafde bezoekers want niemand rent direct naar dat spraakmakende beeld en vervolgens linea recta de kerk weer uit.
Op onze een na laatste dag komen we om 10 uur aan bij het Colosseum, waar een rij gegroeid is vanaf waarschijnlijk een uur of 8. Onafzienbaar! Forum Romanum: Onafzienbaar in het kwadraat. En dat in temperaturen die je toch stiekem voortdurend verwacht in Italie, maar die je op zo’n moment niet wilt. We wijzigen het aanvalsplan en gaan de volgende dag nog net niet voor dag en dauw op de fiets naar het station en zijn om 8 uur niet de eersten, maar 5 meter rij kunnen we hebben. En een uur later kunnen we met ons combiticket bij het Forum Romanum zo doorlopen. Helemaal tevreden sluiten we het hoofdstuk Rome af. Aan het begin van de week hadden we bedacht dat we nog wel eens terug zouden moeten voor een stedentripje, maar we hebben alle hoogtepunten die ons interesseren wel gezien.
Op naar het volgende “project”: Napels. En daarna… zijn we nog niet van plan te sterven, maar zijn we wel over de helft van onze reis.
foto's:
Uw speciale verslaggever..
Een pauselijke nazaat
Rare jongens
Goden en mindere goden
en zij is er ook nog