Napels zien en dan….

Maandag kwamen we aan in Pozzuoli, de geboorteplaats van La Loren, en installeerden ons in de krater van vulkaan Solferata, waar allerlei geothermische activiteit is waar te nemen, waaronder af en toe de doordringende lucht van rotte eieren. Voordeel van zo’n plek is dat je de Vesuvius echt niet meer hoeft te beklimmen.
De volgende dag met de metronapoli naar Napels gegaan. Met een kaartje dat €1,70 kost en 2 uur geldig is mag je niet klagen. Daarmee kun je ook in de bussen en de funiculares, een soort kabelbanen, die snel een enorme hoogte overbruggen, waar je anders eindeloos veel traptreden voor moet bedwingen. Maar om nu te zeggen dat het metronet erg logisch is?
Naast de toeristische mustdo’s, zoals de Duomo, Het Palazzo Reale, Castel Nuovo en archeologisch museum, waagden we ons ook allebei aan een kapbeurt. Met gebaren duidelijk gemaakt wat we wilden en ondanks de taalbarrière gingen we allebei tevreden en met minder haar de deur uit en dat voor een prijs die we “thuis” niet samen maar ieder apart betalen.
Ook aardig is dat 65+ bijna overal gratis wordt toegelaten, maar ze zijn streng want ze willen wel een bewijs zien en tja…dan moet er een met de billen bloot.
Ook wilden we een dag de omgeving bekijken en dan vooral over leuke kleine weggetjes door de bergen rijden. Tom uitgezet en de kaart op schoot. FOUT…DOM!! Want wat aparte stadjes leken bleken allemaal voorsteden van Napels. Een grote chaos van wegen zonder nummeraanduidingen, zonder richtingaanwijzers, wegdek als Emmenthalerkaas en onveranderlijk overal met bergen vuilnis langs de kanten.
En dan het rijgedrag van de autochtoon. Onze conversatie bestond het eerste uur uit:” Kijk nou, dit geloof je niet!”, “”Hoe is het mogelijk!” “ Nee he, dat zal toch niet… ja toch wel”. “ Wel ja joh. Stort je er gewoon voor” Gekromde tenen, het hart regelmatig tegen het strottenhoofd aan; kortom heel relaxed.
Ons plan voor die dag was daarom ook te ambitieus; we wilden 7 dingen bekijken maar hebben er twee kunnen doen.
Na 4 dagen zijn we verkast naar een camping bij Pompeji met de bedoeling om een dagje Capri te doen, de Amalfikust te bezoeken en Herculaneum, waarover straks nog een klein relaas. Omdat het maar een uurtje rijden was van de ene plek naar de andere, waren we er al voor 12-en en dat was maar goed ook, want ondanks dat het nog laagseizoen is, staat het afgeladen vol aan het eind van de dag met vooral grote campers. Wie nog met een caravan rijdt lijkt toch al een beetje een schlemiel.
We staan onder sinaasappel- en citroenbomen en voor de ingang van de camping staan stalletjes waar je o.a. citroenen kunt kopen die wel 3x zo groot zijn dan het normale maatje.
Lekker voor gebraden kip in citroenjus en voor het slapen gaan een lekker glaasje Limoncello.
Nee hoor, we klagen niet.
Herculaneum, vergelijkbaar met de opgravingen van Pompeji, alleen iets beter geconserveerd, hebben we zojuist bezocht. Tot onze verbazing was het hek gesloten terwijl de openingstijd 9 uur was. Wegens verbouwing gesloten of nationale rustdag? Zulke verrassingen hebben wij wel vaker, maar nee.. dit keer wegens staking van de gidsen! Gelukkig zijn het geen Fransen, dus duurde de staking tot half 11 en konden we daarna rustig rondkijken en ons een beetje een beeld vormen van het leven 2000 jaar geleden.
Volgende week steken we over naar de spoor op de hak van de laars en hoppen dan langzaam noordwaarts.